بعثت پیامبر(ص)

دربیان اینکه انبیاوحجج صلوات الله علیهم قبل ازبعثت ازعبادمقربین وموردعنایت ویژه حضرت آفریدگارندلکن صفت عصمت به معنای خاص همزمان بابعثت به ایشان عطا می گردد

بخش اول:

ضروری است درابتدا تعریفی جامع ومستندبه کلام خداوند درخصوص عصمت انبیا وحجج صلوات الله علیهم ارائه گردد.عصمت عبارتست ازقوه الهیه که موهبتی است من الله الی بعض عباده امریست ممکن الوقوع بحسب عقل ومتعلق قدرت پروردگارعالمیانست که موصوف می نمایدبعض عبادمقربین خودرابه این صفت کمال که عبادمذکوربه اراده جهان آفرین درامرهدایت بشر،مبری می گردندازجمیع قبایح،معاصی ،منکرات وخطاها چه عمداًوچه سهواًودرواقع مجوزی برای صدورافعال واقوال مزبورندارند. ادله مختلف عقلی وشرعی درباب اثبات وجوب عصمت انبیا وحجج صلوات الله علیهم وجودداردکه درادامه به برخی اشاره می گردد. دليل اول :به حکم قرآن تبعیت ازایشان امریست واجب.اگرایشان معصوم نباشندممکن است که واقع شودازآنها کفرومعاصی وبنابرقاعده مذکورلازم خواهدبودتبعیت ازایشان دراین افعال واعمالی که ازمحرماتندواین خلاف هدف رسالت وامامت است.دليل دوم قاعده نهی ازمنکراست.اگرازایشان کفرومعاصی صادرگرددبه حکم عقل وبنابرقاعده نهی ازمنکر،انکارومذمت آنها واجب است.ازطرف دیگرپروردگارعالم درکتاب خوداذیت وانکارآنهاراحرام ودارای عقوبت دانسته ودراین صورت نیزتناقض پدیدخواهدآمد.دليل سوم: ازصفات پروردگارهستی منزه بودن ازاین است که فعل بیهوده وقبیحی ازاوصادرشود.به حسب عقل برای شخص غیرمعصوم صدورافعال قبیحه ،خطا ومعاصی ممکن است .بنابراین اگرغیرمعصوم مسئولیت هدایت بشرراعهده دارگردداین امکان وجوددارد که به خطا ولوسهواً،عبادالله رابه سوی غیرحق برده ودراین صورت لازم خواهدآمدکه حق سبحانه وتعالی العیاذبالله اغراء نمایدبندگان خودرا به گمراهی ومعاصی،که این فعلی قبیح ودرتضادباصفت مذکورحضرت اقدس تعالی است.

بخش دوم:

باوجودادله متعددوفراوان که برخی دربخش اول ذکرگردید،وجوب عصمت انبیا وحجج صلوات الله علیهم بعدازبعثت بدیهی است.باهدف بیان تفاوت افعال واقوال ایشان قبل وبعدازبعثت آیه52 ازسوره مریم وآیه 3ازسوره یوسف بیان وتشریح می گردد. آفریدگارمهربان دراین آیه می فرماید "وناديناه من جانب الطورالايمن وقربناه نجيا (ترجمه: ومااوراازوادی مقدس طورنداکردیم وبه مقام قرب خودبرای استماع کلام خویش برگزیدیم.)حضرت حق درابتدای این آیه فرموده"اوراازوادی مقدس طورنداکردیم"مستفادازاین قسمت آیه این است که اعطای مقام نبوت وراهبری بشردرزمانی مشخص وباابلاغ ازجانب پروردگاربوده است.درانتهای همین آیه می فرماید"(موسی)رابه مقام قرب خودبرای استماع کلام حق برگزیدیم"مستفادازاین قسمت این است که همزمان بانداکردن موسی ازوادی مقدس طوروبرگزیده شدن برای استماع کلام حق وهدایت بشر،اورابه مقام قرب رسانده واین همان لحظه وقوع بعثت است. در َ آیه 3سوره یوسف(ع)خداوند خطاب به حضرت اقدس نبوی پیامبرمکرم اسلام می فرماید:نحن نقص علیک احسن القصص بما اوحینا الیک هذا القرآن وان کنت من قبله لمن الغافلین " (ترجمه :ما بهترین سرگذشتها رابرتوبازگوکردیم ازطریق وحی کردن این قرآن به توهرچندپیش ازآن ازغافلان بودی) آنچه ازاین آیه می توان استفاده کرداین است که پروردگارآن سرورکائنات راقبل ازاینکه سرگذشتها وبرخی مسائل راازطریق وحی قرآن به اوبیاموزدتا درمسیرهدایت خلق مورداستفاده قراردهد، غافل ازآنها دانسته است. وشکی نیست که غفلت ممکن است موجب بروزخطا حتی درمسیرهدایت خلق گردد.ازاین آیه چنین برمی آید که پروردگار کمال آگاهی راازطریق وحی کردن قرآن وبعدازبعثت به پیامبرخاتم عطانموده است. بامداقه درمطالب مذکوردراین بخش وهمچنین تعریف ارائه شده ازعصمت دربخش اول مشخص است که تعریف ارائه شده بامطالب ذکرشده دربخش دوم مطابقت داشته وهمانطورکه دربخش اول ذکرشدذات اقدس الهی بااراده خودصرفابعضی ازعبادمقربین خودراباین صفت کمال موصوف می نماید.به عبارتی بعضی ازعبادمقربین که منظورهمان انبیاوحجج قبل ازبعثت هستندراوقتی به اراده وقدرت خودبه کمال پاکی وعصمت موصوف می نمایدوبه منتهای مقام قرب الهی می رساند،آنگاه برای استماع کلام حق برگزیده می گردندواین زمان بعثت اتفاق می افتدوازاین لحظه منتخب الهی که دیگرمجوزی برای خطا ومعاصی ازکبایروصغایرندارد،عهده دارمسئولیت هدایت عبادالله می گردد . بخش سوم:

بحکم عقل غرض آفریدگارازبعثت انبیاوحجج کشانیدن خلق بسوی حق واطاعت وانقیادبندگان است و این مقصودحاصل نمی گرددجزبا بعث وانتخاب کسیکه وثوق واعتمادی درافعال واقوال به اوباشد.وثانیابندگان تنفری ازاقبال نمودن بسوی اونداشته باشند.بدیهی است خطاها واشتباهات مکررقبل ازبعثت وحتی درکودکی وقبل ازبلوغ باعث می گرددوثوق واعتمادی به وی نباشدوبه صورت مشابه صدورافعال زشت،معاصی وقبایح درتمام ازمان موجب تنفرعبادازاقبال اومی گردد.بنابراین توضیحات ایشان قبل ازبعثت نیزبایدازمعاصی وقبایح به دورباشندتازمانی که مدعی نبوت وهدایت بشرمی گردندبتوانندخلق رابه خودجذب کرده وبندگان به آنها اعتمادنموده وازآنها تنفرنداشته باشندچه آنکه طبیعت بنی نوع بشراین است که درپذیرش الگو وراهنماسوابق فردراموردتوجه قرار می دهد.

نتيجه:

قوی ترین نتیجه ای که ازهمنشینی مطالب مذکوردربخش های اول تاسوم حاصل می گردداین است که انبیاوحجج صلوات الله علیهم به صفت عصمت به معنای خاص یعنی مجوزنداشتن ومبری بودن ازجمیع خطاها،قبایح ومعاصی ازکبایروصغایرعمداًویاسهواً،اززمان بعثت به بعدموصوف می گردند.لکن همانطورکه دربخش اول درمبحث تعریف عصمت بیان شدایشان قبل ازبعثت ازعبادمقربین بوده وافعال واقوال آنها نیزدرحد عبادمقربین است.ایشان ازبدوپیدایش تحت نظروعنایات بیکران حضرت آفریدگارندوهروقت لازم بوده به اراده واذن پروردگارقبل ازبعثت نیزافعالی ازآنها صادرگردیده که بشرعادی قادربه انجام آن نبوده است. سخن گفتن درگهواره،خبرازآینده دادن وشهادت طفلی برای یوسف،ازآن جمله اند.والبتهخداداناتراست.

> مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید

این خبر را با دوستان خود به اشتراک بگذارید