بوی ماه مهر که نه؛ زنگ بازگشایی مدارس از ۱۵ شهریور با بوی مواد ضدعفونی کننده به صدا در آمد.

یزد فردا: بوی ماه مهر که نه؛ زنگ بازگشایی مدارس از ۱۵ شهریور با بوی مواد ضدعفونی کننده به صدا در آمد.

 به گزارش رفسنجان فردا؛ شروع سال تحصیلی امسال مثل همیشه نبود، تکلیف به قدری نامشخص بود که همه پیگیر وضعیت زرد، سفید و قرمز محل زندگی بودند و صحبت هایی که قرار است مجازی از پشت تریبون بیرون بیاید.

 زنگ مجازی را که زدند، صدای شور و نشاط دانش آموزان پشت ماسک خفه شده بود و ماسک و شیلد حکم پوششی بر لبهای خندان داشت و دستکش به مانعی می ماند برای کتاب و دفتر و گچ

 غصه اولیا را هم اضافه کنید که به وضوح میشد صدای تپش قلبشان را در اشک نشسته بر گوشه چشمشان شنید و سردی دستانشان از فشاری که برای جلوگیری از برخورد دانش آموزان به یکدیگر داشتند، احساس میشد.

اما بی مهری فقط در چهره معلمانی پیدا بود که از نیمه شهریور به مدرسه آمده بودند و بایستی حس و حالشان را از طریق ارتباط چشمانشان منتقل کنند تا تدریس عشق آغاز شود.

 بی‌قراری قلبهایی که هرسال با امید و آرزو پای کلاس درس حاضر می‌شدند را میشود در تلاش معلمانی دید که برای آموزش مجازی تولید محتوا میکنند تا جبران ساعات شود.

 جهاد هم در این اوضاع تعریف دیگری داشت، صحنه رزم هم جایش را به تخته ای داده بود که بدنه یخچال و در کمد لباس آن را تشکیل میدادند و سنگربان هم معلمی بود که شبها چرخ خیاطی را برای دوخت ماسک دانش آموزانش به راه می انداخت.

 «ماسکم رو در بیارم؟ گوشم درد گرفت! خسته شدم! بینی م میخاره نمیتونم با دستکش بخارونم! میخام دوستم رو ببینم، میشه ماسکش رو برداره؟» هم نمونه سوالاتی ست که باید همواره معلم پاسخش را بدهد.

 کنترل بچه هایی که بجای درس حواسشان به ضدعفونی کردن پاک کنی است که روی زمین افتاده و رشته کلام معلم را پاره میکند هم به قدری سخت است که بغضش با آب خوش هم از گلو پایین نمی‌رود.

 کرونا بیاید حق دانش آموزان کلاس اول را که قادر به گرفتن مداد در دستشان نیستن، کف دستشان بگذارد و فکری برای گوشی موبایل خانواده هایی بکند که بیشتر از یک دانش آموز دارند.

 خدا به همه آموزگاران و کادر آموزشی قوت بدهد که برای ثبت لحظات شاد در تلاشند و دم بر نمی‌آورند.

 برگرفته از خاطرات مهین نظری/ معلم دبستان شهید احمدی

  • نویسنده : رفسنجان فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا