زمان : 02 Dey 1399 - 10:42
شناسه : 162878
بازدید : 6077
كرونا ( شعر ) كرونا ( شعر ) محسن اختياري

یزدفردا:

كرونا آمد اين ويروس چيني           پريشان كرد افراد زميني

كرونا همدم ووهان و چين بود               به جرات زاده اين سرزمين بود

اگر چيني خورد راسو و گربه              اگر چيني خورد سگهاي فربه

اگر چيني خورد خفاش را خام              نشايد حرف زد از لام تا كام

 

از آن روزي كه اين ويروس منحوس              هويدا شد در آمريكا و در روس

تمام مردمان غمگين و زارند             همه ترسي به دل  افتاده  دارند

كرونا شيره جان را مكيده               دگر كس روي خوبي را نديده

رفيقان در پي سوگ عزيزان               روان همچون خزان برگ ريزان

اماني نيست ديگر از هجومش               اماني نيست تا اقصاي رومش

كرونا جان همي گيرد ز مردم             تفاوت نيست در تهران و در قم

فراوان گشته آمار مريضان             همه در سوگ ياران و عزيزان

همه جا پر ز بيمار و مريض است            كه تيغش بهر مردم تيز تيز است

 

اگر بي ماسك مي آيي به كوچه              براي بيع پفك يا كلوچه

وگر بي ماسك مي آيي ز خانه                و يا  داري  ز بيماري  نشانه

بدان هر لحظه اي او در كمين است               بسان شمر و شيطان لعين است

نباشد فرق هيچ از بهر ويروس              ندارد چاره اي افسوس و افسوس

ندارد فرق اندر پيش ويروس               كه ايراني بود  يا مردم روس

تمام مردمان در حال زارند                پزشكان و پرستاران نزارند

ندارد هيچ دارو و علاجي               ترحم نيست بر مشتي و حاجي

 

وليكن چاره آن چاره دارد               اميدي بر دل  سياره دارد

چگونه چين و ووهان پاك گشتند                 چه كردندي  كه تا افلاك گشتند

ببايد ما هم اين ره را بپوييم               كه تا شادي و خوشحالي بجوييم

اگر هستيم در ياد عزيزان              ببايد  رفت در راه تميزان

اگر در دل بود عشق عزيزي               ببايد گشت دنبال تميزي

نبايد آمدي بي ماسك بيرون              نشايد گفت اين چون است و آن چون

نبايد رفت دنبال سياحت               به دنبال عروسي يا زيارت

كه رفتن در پي گشت و سياحت               نباشد هيچ ابراز شجاعت

نبايد رفت در جمع عزيزان               پشيمان مي كند ما را پشيمان

اگر دور همي بسيار گردد               همه قومي غمين و زار گردد

ببايد هر زمان گردد  رعايت                 كه  بر مردم شود هر لحظه عادت

ببايد دستها شستي به صابون              بدي وسواس بر اين كار آسون

ببايد جملگي گردد رعايت              كه تا اين ماسك گردد جزو عادت

رعايت شد چو مرز  اجتماعي                برد ويروس را رو برتباهي

اگر چه ما به اميد خداييم               اگر چه دست بر ذكر و دعاييم

وليك ار شيوه ها گردد رعايت         شود نابود اين ويروس راحت