حسین آحوندی

یزدفردا "حسین آحوندی"  احتمالا همشهریان بارها با صحنه چادر زدن خانواده ها در کنار بیمارستان شهید صدوقی و دیگر بیمارستانهای شهر رو به رو شده اند این خانواده ها اغلب از استانهای جنوبی برای معالجه بیمارشان به یزد می آیند ولی از آنجا که جایی برای اسکان ندارند و خیلی ها توان پرداخت هزینه مسافرخانه را هم ندارند، یا این که روند درمان بیمار بستری به درازا می کشد، ناچار در کنار بیمارستان یا پارک ها چادر می زنند.چادر نشین هایی که بی خانمان نیستند اما مجبورند چند هفته و حتی چند ماه را در چادر یا درون خودروهایشان بگذرانند.

این اتفاق درکناربعضی بیمارستانهای شهر به کرات دیده می شود اگر تا به حال در گرمای تیرماه یزد درچادر مسافرتی یا روی پتوی مسافرتی نخوابیده اید گفتن از دردهای بزرگتر همراهی بیماران ناراحتی زاید الوصفی نخواهد داشت. قصه پردردی است قصه آدم هایی که  به غیر از رنج بیمارداری، خیابان خوابی و بی سرپناهی در شهری غریب هم به دردهایشان اضافه شده است. صدای خس خس نفس های پررنج بیمارشان را بنویسیم یا توصیف قدم زدن مردی که از شدت آلام بیماری فرزندش و آوارگی خانواده اش شب تا صبح حوالی بیمارستان قدم می زند.

تصور کنید بیمار بستری که خانواده اش در کنار بیمارستان چادر زده قطعا آرامش روانی لازم را ندارد و از طرف دیگر وقتی خانواده ای معمولی و سالم مجبور می شود برای پیگیری درمان بیمارش در چادر زندگی کند ،و شب را به صبح برساند ،این خانواده در مقابل آسیب های اجتماعی در امان نیست در این شرایط حداقل احترام و حقوقی که می شود برای این خانواده ها قائل شد تامین یک جای خواب ساده است تا همراهان بیمار در سرمای زمستان و گرمای تابستان به گوشه خیابان پناه نبرند.

انتطار می رود در شبهای سرد زمستان، سازمانهای حمایتی چون کمیته امداد؛ بهزیستی چتر حمایتی خود را برروی مردمانی که از لاجرم روزگار در کنار بیمارستان خیابان خواب شده اند باز کند یاحد اقل همسایگان این بیمارستانها غذا و لباس گرم در اختیار آنان قراردهند.

 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا