یزدفردا

راضیه حسینی:

این تنوع در روزهای سخت هم یکی از قابلیت‌های مملکت ماست. هیچ‌وقت حوصله‌مان سر نمی‌رود و روزهای سخت تکراری نمی‌شوند.

روزها چند ماه با برق، چند ماه با آب و گاهی هم با آب و برق و در اوج هیجان، بعضی‌ وقت‌ها با آب و برق و گاز، سخت می‌شوند.

وقتی برق باعث سختی شود مسئولان پیشنهاد می‌کنند هر کسی می‌تواند برود ژنراتور بخرد و بعد با خیال راحت بگوید «روزای تاریک خداحافظ»

وقتی مشکل آب به وجود می‌آید، مسئولان می‌گویند بروید پمپ بخرید و خیال خودتان را راحت کنید. در این حالت هم باز آن‌هایی که پول خرید پمپ دارند، می‌روند می‌خرند و می‌خوانند «روزای خشک خداحافظ»

 در همه‌ی این حالت‌ها هم افرادی هستند که به طور کاملاً اتفاقی شانس در خانه‌شان را می‌زند و اصلا هم به فرزند فلان وزیر و وکیل  ربطی ندارد.  مثل فروشندگان ژنراتور، پمپ و حتی چراغ‌های شارژی و شاید باورتان نشود، حتی فروشندگان آفتابه!

بعضی‌های‌شان مثل برخی از فروشندگان چکمه و چتر در روزهای بارانی و برفی، به‌محض قطعی برق و آب، قیمت‌ها را بالا می‌برند و تا می‌توانند سود می‌کنند. آن‌ها کسانی هستند که بعد از فروش می‌خوانند «روزای تاریک سلام… روزای خشک سلام»

هنوز نمی‌دانیم با رسیدن زمستان و اضافه‌شدن مشکل گاز، باید با چه چیز خداحافظی و به چه چیز سلام کنیم؟ نمی‌دانیم مسئولان پیشنهاد می‌کنند چه بخریم و خودمان را راحت کنیم؟ اصلاً نمی‌دانیم مسئولانی که می‌دانند ما از پس مخارج خورد و خوراک‌مان برنمی‌آییم و برای‌مان کالابرگ در نظر گرفته‌اند، چطور می‌توانیم این چیزها را بخریم؟ ما نهایتاً بتوانیم یک چراغ شارژی  و یک آفتابه بخریم و با شارژ چراغ و پر کردن آفتابه  خودمان را راحت کنیم!

مسئولان عزیز، برای زمستان هم اگر می‌خواهید پیشنهاد جدیدی بدهید از حالا بگوییم ما جز چند تا پتوی پلنگی چیز دیگری نداریم. می‌توانیم با همین‌ها زمستان را سر کنیم و  شاید بخوانیم «روزای سرد خداحافظ» شاید هم سلام!