یزدفردا

اگر فرصت کردید فیلم بازی‌های فوتبال دهه هفتاد را ببینید نکته‌های مهمی درک می‌کنید. اول کری‌خوانی در حد لنگ بود و کیسه‌کشی اشاره به لقب استقلال و پرسپولیس که حریفان به هم می‌دهند، دوم فحش‌ها در حد شیر سماور بود. به عمه داور و شوهر خاله مربی کاری نداشتند، سوم تنوع شگفت‌آور تبلیغات دور زمین بود از آنتن مریخ، یخچال فیلور، رب گوجه یک‌ویک، کاشی سعدی و حافظ، شامپو خمره‌ای داروگر، پوشک رزبرگ، پتو تابان، کت و شلوار برک، نساجی مازندران و چیت‌ری ولی در آخرین پخش مسابقه بر روی تابلوهای تبلیغاتی فقط نوشته شده بود به ایران سل پیامک بزنید!! همین اگر از زبان‌دراززاده بپرسید چی شده از روی کم‌فهمی می‌گوید: یک شهر آباد بهتر از صد تا ده خراب. هیچی خلاص پدرم سوال دارم شما درخاطراتتان تابلو کارخانه می‌خوانید یا سنگ قبر!!

زبان‌دراز