حضرت آشیخ حسن وکیلالرعایا پس از ایراد سخنرانی و خطبه بهمنیه بر روی سال جدید و آتی نام (سال نشاط و شادی ملی) گذاشتند و همه را به شادی و نشاط و امید فراخواندند. زباندراز برحسب وظیفه ذاتی فضولی و زباندرازی کردن سراغ اقشار مختلف مردم البته در اتاق دربسته رفت و سرانجام بنابه آموختههای خود از صداوسیما نظریه شخص زباندراز را القا کرد. حسبالامر جهان مطاع شیخ دیپلمات مردمان طرف سوال با حرکات موزون و ترانهخوان و نغمهسرا جواب دادند که توجه شما را به خواندن پاسخها جلب میکنم. صنف هنرمند در جواب سؤالِ مراقب شادی خود باشید، فرمودند: «گل اومد بهار اومد بریم به صحرا» ضمناً علت فرمایش را عدم توان پذیرایی در بنده منزل و خلاصی از مخارج دید و بازدید بیان نمودند. طبقه حقوق بگیر سابقاً متوسط و فعلاً زیر خط فقر فرمودند: «خیر نبینی گرونی تاس و دولوچم را بردند» بنازم به عزت نفس که نفرمودند به خاطر گرانی اجناس خانه را فروختیم، شاید هم منظورشان سارقان بیتالمال است که پس از روفت و روب آنجا به اینجا هم سری زدهاند. آقازادگان صاحب نفوذ فرمودند: «یک ویلایی من بسازم چهل طبقه، چهل پنجره» و میگویند برای ما امسال و پارسال و سالهای گذشته و دولت چپ و دولت راست فرقی نداره، ایران به کام پدران و ما فرزندانشان بوده و هست. یک عضو تحریریه آیینه یزد که اصرار داشت نامش را سلطانالآیینه نفهمد یواشکی و بدون حرکات موزون و ترنم گفت «دلِ خوش و نشاط، کیلویی چند؟» برو بابا!
زباندراز