شاعر : علي سراستاد

بوی تو مزه خورشید دهد

نورتابد برکالبد  تاریک تنم

برق خوشحالی وشادی

جهد از چشمانم

 

افسرده دل بی حوصله از تنهائی

شاد وبی تاب کشد پر!

بپرد! تا آخرعشق

 

و زبانِ بسته ی من!

باز و شیرین سخن و نغز شود

 

باد خیزد! موج بیدارشود! بخروشد دریا

مرغ طوفان سینه بر موج زند

 

هم فلق نازِ سپیده بکشد با بلبل

هم شفق نازِشب پر ز ستاره بکشد

هرچه مِی هست! همه بی دُرد شود

خُم ببخشد میِ ناب

گُلرخ آن ساقی باریک میان

 

 

هرچه دِیر است، خرابات شود

پیر مغان کوزه به دوش بر سر کوی

می دهد آواز! می ناب رسید

 

شب تابه ی لب آب

بدرخشد یک آن.. و جای تاریکی او

باز رخشد شب تاب دگر رخشانتر

شب! پرزستاره

جادوی روشنی وتاریکی

 

رنگ گلها همه گرم و پُر ز جلا

باغ پر شده ازعطر نرگس و یاس

 

با صلابت کوه سترگ

کشیده دامن تا خود دشت

ابرها خیمه ز صحرا کندند

رقص صد پروانه به گِرد سنبل

 

بوی تو بوی بهشت

رنگ تو رنگ امید

خواب تو رویای سپید

آدینه روز امید

 

مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید

 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا