ديشب به در باغ شدم رد كه ببينم                              رخسار تورا ، از پس ديوار نديدم

روز دگر از بام پريدم چو كبوتر                                يك دم رخ زيباي تو را محو بديدم

هستي تو اناري به سرخي گل سرخ                       از عشق تو از خواب چو ديوانه پريدم

دوش همسر من گفت چه شد اي خل مجنون               گفتم رخ سرخش به چاقو بدريدم

گفتا رخ سرخ چه كسي اصغر ملعون؟     تا كام گشودم ، در ديگ بيامد ،دگر هيچ نديدم

من آمده ام هوش وليكن به طويله                                 از سردي ايام به كنجي بخزيدم

چون خوب نگه كردمو چشمم بگشودم                      ديدم دو سه ياقوت واز جا بجهيدم

تا دست گشودم كه برچينمش از خاك                           گاوم لگدش كرد و فرياد كشيدم

فرياد كشيدم كه اي گاو الاغم                                اين دانه انارست كه در خواب بديدم

تو سرخي خونش ، خوراندي به دل خاك                  من در غم طعم ملسش باد جويدم

من خوب شنيدم كه مي گفت ز كوچه                           اناريست اناري و بي كفش دويدم

زنم گفت به خنده در ديگ شكسته         گفتم شده تعبير،  مي آيد ، و صد فحش شنيدم

تا در بگشودم بديدم رخ سرخش                                  از شوق وصالش چو آهو برميدم

گفتم به اناري بده قسمت ما را                                  زمن پول طلب كرد و من آه كشيدم

اناري ره خود رفت و من خيره به گاري                        بدرود اناري، كه طعمت نچشيدم

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا