عبدا… گنجی در روزنامه جوان با عنوان «چرا ایرانیان قیام کردند» نوشت: «…همه انقلاب‌های جهان مبتنی بر دیدگاه ماتریالیستی یا «انقلابی برای شکم» است… لازم است یک‌بار دیگر با «چشمان شسته» موضوع را بازخوانی نماییم و در پایان می‌نویسد امام نه اهل قدرت عرفی بود، نه معتقد به دموکراسی بود و نه نظامی جز نظام دینی را شایسته حکومت بر بشر می‌دانست…»

مهرداد خدیر نویسنده سایت عصرایران طی مقاله‌ای با عنوان «20 نکته درباره ادعای «جوان»: «امام خمینی به دموکراسی معتقد نبود»، کلمه «دموکراسی» در پیام 30 بهمن 57 چه می‌شود؟» به تفصیل مواردی را در این زمینه توضیح داده و از جمله نوشته است: «…رهبری بلامنازع انقلاب ایران با امام خمینی(ره) بوده است… اگر امام به قدرت عرفی باور نداشت، چرا مجمع تشخیص مصلحت نظام را پایه گذاشت که کاملا عرفی است؟ چرا قبل از آن اجازه داد در صورت اصرار شورای نگهبان بر مخالفت با مصوبات مجلس، با اتکا به دو سوم آرای نمایندگان تایید شده تلقی شود؟ امری که آشکارا عرفی است و در نهایت این‌گونه ادامه می‌دهد که اموری از قبیل اخذ مالیات، خدمت سربازی اجباری، این‌که به فرزند حاصل از ازدواج شرعی تبعه خارجی با زن مسلمان شناسنامه نمی‌دهند، تنفیذ حکم ریاست جمهوری، مقابله با مصرف مواد مخدر، از این‌که مرد نمی‌تواند زنی به عنوان کنیز در خانه داشته باشد، انتصاب مهندس مهدی بازرگان به نخست‌وزیری و مواردی دیگر را از امور عرفی دانست و در پایان اشاره می‌کند نکته اصلی که روزنامه جوان به آن نپرداخته این است که در نظام خالص دینی تکلیف مالیات چه می‌شود چون فقط بحث دموکراسی نیست چون مالیات هم نباید بگیرند و با خمس و زکات (کشور را) اداره کنند…»

گرچه اقتصاد هدف اصلی نیست بلکه وسیله و ابزاری است برای تکامل معنوی جامعه و دور شدن از تبعیضات و اختلافات طبقاتی، نویسنده این سطور در نظر دارد در چهل و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به بخش‌هایی از مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها و اعلامیه‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در نجف، پاریس و قم از فروردین‌ماه 1357 تا آذرماه 1358 اشاره و در پی آن نکاتی از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را جهت اطلاع خوانندگان آیینه یزد درج نماید تا مشخص گردد بعد از گذشت بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا چه میزان به جامعه‌ای که خواست اسلام و براساس فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و دیگر رهبران دینی می‌باشد دست یافته‌ایم، بنیانگذار جمهوری اسلامی می‌گویند: «ممکن است دموکراسی مطلوب ما با دموکراسی‌هایی که در غرب هست مشابه باشد اما آن دموکراسی که ما می‌خواهیم به وجود آوریم در غرب وجود ندارد دموکراسی اسلام کامل‌تر از دموکراسی غرب است.»

«سوال خبرگزاری آسوشیتد پرس از امام(ره): آیا فکر می‌کنید که بعد از سقوط رژیم فعلی شخصاً نقشی در حکومت جدید به عهده بگیرید؟ امام: خیر نه میل و رغبت من و نه سن من و نه موقعیت من، اجازه چنین چیزی را نمی‌دهد.»

«تعیین نظام سیاسی با آرای خود مردم خواهد بود ما طرح جمهوری اسلامی را به آرای عمومی می‌گذاریم.»

«جامعه آینده ما جامعه آزادی خواهد بود و همه نهادهای فشار و اختناق و همچنین استثمار از میان خواهد رفت… جامعه فردا جامعه ارزیاب و منتقدی خواهد بود که در آن تمامی مردم در رهبری امور خویش شرکت خواهند جست.»

«امام خطاب به گروهی از جوانان فرانسوی علاقه‌مند به اسلام: من امیدوارم که حکومت اسلامی در ایران تشکیل شود و مزایایی که در حکومت اسلام هست بر بشر روشن گردد تا بشریت بفهمد که اولاً اسلام چگونه است و روابط بین حکومت و ملت‌ها چه روابطی است و طرز اجرای عدالت به چه صورت است و شخص اول مملکت در زندگی با رعیت هیچ فرقی ندارد اگر چنانچه بعضی از مزایای اسلام را مردم بفهمند امید این است که همه به اسلام روبیاورند در حکومت اسلام شخص اول که خلیفه مسلمین است زندگی عادیش در عرض فقیرترین افراد و یا پایین‌تر از آن ا‌ست و عدالت اجتماعی و برنامه‌هایی را که اسلام اجراء می‌کند به مصلحت تمام طبقات است این نوع حکومت سابقه ندارد.»

امام در مصاحبه با اوریانا فالاچی روز دوم مهرماه 1358 اظهار می‌دارند: «ما امیدواریم که ایران اولین کشوری باشد که به چنین حکومتی دست می‌یابد حکومتی که کوچکترین فرد ایرانی بتواند آزادانه و بدون کمترین خطر به بالاترین مقام حکومتی انتقاد کند و از او در مورد اعمالش توضیح بخواهد…»
«زمانی که علی(ع) جانشین پیامبر(ص) و رهبر دولت اسلامی شد و حکومت او از عربستان تا مصر و قسمت اعظم آسیا و حتی اروپا گسترش یافته بود و بر این کنفدراسیون حکومت می‌راند برای او اتفاقی افتاد که با یک یهودی اختلاف پیدا کند و یهودی از او پیش قاضی شکایت کرد علی(ع) از طرف قاضی احضار شد وقتی که قاضی دید که علی(ع) وارد می‌شود به حالت احترام از جا برخاست ولی علی(ع) با عصبانیت به قاضی گفت چرا وقتی که من وارد می‌شوم احترام می‌کنی و وقتی آن یهودی آمد احترام نکردی؟ قاضی باید با طرفین مخاصمه به یک شیوه رفتار کند و بعد علی(ع) حکم محکومیت خویش را قبول می‌کند من از شما که سفرها کرده‌اید و هر نوع رژیمی و هم‌چنین تاریخ را می‌شناسید می‌پرسم مثال بهتری از این برای بیان دموکراسی سراغ دارید؟»

«بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به سؤال هفته‌نامه آمریکایی تایم که می‌پرسد: آیا هرگز در مورد چیزی اشتباه کرده‌اید؟ پاسخ می‌دهند: به غیر از رسول اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع) همه اشتباه می‌کنند.»(1)

به یقین از اهداف انقلاب اسلامی اجرای عدالت، مبارزه با فقر و بیچارگی و ریشه‌کن کردن فقر در جامعه، جلوگیری از فساد اداری و ارتشاء و اختلاس، کاهش تبعیضات و اختلافات طبقاتی، ایجاد رفاه و آسایش و امنیت اقتصادی برای عموم مردم، دوری از تجمل‌گرایی، روی آوردن مقامات و مسئولان به ساده‌زیستی، جلوگیری از حیف و میل بیت‌المال، برتر دانستن کوخ‌نشینان از کاخ‌نشینان، سفارش و توصیه این یا آن را به دیوار زدن، کار را به کاردان سپردن و… بود.

بنابراین بجای این‌که وزیر کشور در روز 22 بهمن‌ماه جاری در قم اعلام نمود 49درصد مردم پیش از انقلاب زیر خط فقر زندگی می‌کردند یا متوسط عمر در رژیم گذشته از 55سال به 77سال رسیده باید اعلام می‌نمود آیا مردم ایران زمین در 44سال اخیر به خواسته‌های خود رسیده‌اند یا حداقل می‌گفت: چرا در 18ماه دوران دولت سیزدهم گرانی و تورم کمر مردم را شکسته است؟ چرا سرانه مصرف گوشت و برنج و لبنیات و میوه کاهش چشمگیری داشته است؟ و آیا دولتمردان می‌دانند در سه ماهه اخیر حدود شصت درصد بهای گوشت گوسفند و شتر گران شده است؟ چرا سفره‌های بیش از پنجاه درصد مردم روزبه‌روز کوچکتر شده است؟ چرا میلیون‌ها خانواده زیر خط فقر زندگی می‌کنند؟ و در یک کلام چرا دولت سیزدهم نتوانسته است به وعده‌های خود عمل کند. در چند ماه اخیر بارها عده‌ای از مقامات و کارگزاران گفتند باید زمینه‌هایی فراهم گردد تا مردم بتوانند اعتراضات و خواسته‌های منطقی و به حق خود را به گوش مسئولان برسانند وزارت کشور در این چند ماه چه اقدام مؤثری در این مورد انجام داده است؟

قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی ایران را موظف کرده است آزادی‌های سیاسی و اجتماعی در حدود قانون را برای همگان مهیا و کرامت انسان‌ها را حفظ نماید، تبعیضات ناروا را رفع و برای تمام شهروندان در تمام زمینه‌های مادی و معنوی امکانات عادلانه فراهم کند آحاد ملت را در برابر قانون مساوی دانسته است، اصل بر برائت است و هیچ‌کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی‌شود مگر این‌که در دادگاه صالح جرم او ثابت شود هیچ‌یک از دارندگان تریبون‌های رسمی و امامان جمعه نمی‌توانند در نمازجمعه مخالفان سیاسی خود را متهم و علیه این یا آن حکم صادر نمایند.

اسلام‌شناس معاصر علامه محمدرضا حکیمی صاحب تالیفات ارزشمند از جمله کتاب 12 جلدی «الحیاه» درباره جامعه اسلامی که همان جامعه قائم بالقسط و جامعه‌ای تهی از فقر می‌باشد و اسلام خواستار آنست و در نهایت فقر و بیچارگی در آن سرزمین که نامش را اسلامی می‌نهند به هیچ‌وجه پذیرفته نیست مطالب مفیدی به رشته تحریر درآورده که به عنوان حسن‌ختام مقاله نظر خوانندگان آیینه یزد را به بخش‌هایی از اظهارنظرهای آن عالم جلب می‌نماید.

«…نتایج منفی ترک اجرای عدالت و عملی نکردن آن فراوان و ویران‌کننده است، از آن جمله است سستی و ناتوانی دستگاه حاکم و اداری کشور، و فقر مردم، و ایجاد فواصل معیشتی، و سست شدن معتقدات دینی، و انتشار نیافتن صلاح و پاکیزگی اخلاقی و دینی در میان مردم، و شیوع انواع فجور و فساد و رشوه‌گیری و تورّم، چه اجتماع جز با عدل اصلاح نمی‌شود… امام صادق(ع) فرمود: کسی که ولایت امری از امور مسلمانان داشته باشد، و کار ایشان را ضایع و تباه کند، خدای بزرگ او را تباه خواهد کرد. این حدیث و امثال آن پشت انسان را می‌شکند، پشت متصدیان امور و کارمندان مسئول و مسئولیت‌شناسِ و دیندار جامعه‌هایی که ادعای مسلمانی می‌کنند، بخصوص قانون‌گذارانِ ایشان که باید پیوسته هواخواه کسانی باشند که دایم از دست می‌روند، و چشم‌ها آنان را به خواری می‌نگرد، و هیچ‌کس به سخنانشان گوش فرانمی‌دارد. از اینجا متوجه پراهمیت بودن مسئولیت علما و فقهایی می‌شویم که تأسیس حکومت و دولت می‌کنند، یا خود به اداره‌ی امور کشور می‌پردازند، یا بر آن نظارت دارند، یا در قانون‌گذاری‌ها سهیمند، که باری سنگین -بسیار سنگین!- بر دوش دارند، و آن نگاهبانی از حیثیت اسلام است در داخل اجتماع –بویژه در نفوس و اعتقادات جوانان، بدون کمترین فشار و ترساندن- و پاسداری از نام نیک اسلام در اطراف و اکناف جهان…»(2)

رضا سلطان زاده – مدیرمسئول

پی‌نوشتها:
1- کتاب «طلیعه انقلاب اسلامی (مصاحبه‌های امام‌خمینی(ره) در نجف، پاریس و قم)» از 4/1/1357 تا 28/9/1358، صفحات 49، 64، 66، 67، 87، 321، 322، 355، 356 و 382، چاپ مرکز دانشگاهی سال 1363.
2- کتاب ارزشمند «الحیاه»، تالیف اسلام‌شناس معاصر استاد محمدرضا حکیمی و…، ترجمه احمد آرام، جلد ششم، صفحه 530، 531 و 532، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ 1380.

• نویسنده : رضا سلطان زاده
• منبع خبر : خبرگزاری فردا