محمد سعید صالحی فیروزآبادی

در پاسخ به مقاله جناب باقری "پذیرش نامزدهای زرتشتی چه توجیهی دارد؟ خواهشمند است جناب باقری چند نکته را مورد توجه قرار دهند:

 - حقیر کاری به قانون اساسی و موجه بودن یا موجه نبودن نامزدی زرتشتیان برای نامزدی در شورای شهر ندارم پایه گفتگوی اینجانب با جناب باقری نقل قولی مشهور از حضرت علی (ع) است که می فرمایند آنچه بر خود نمی پسندی بر دیگران نیز نپسند. مشکل جناب باقری در طرح سوال خود، اندیشیدن ایشان در حوزه ای محدود و در گستره ای به وسعت شهر یزد یا اگر خیلی خوشبینانه نگاه کنیم محدودیت اندیشه ایشان به وسعت کشور ایران یا جوامعی با اکثریت مسلمان می باشد. چیزی که جناب باقری به آن توجه ندارند آن است که اثرات تصمیم گیری جناب باقری تنها به شهر یزد و کشور ایران یا جوامع مسلمان محدود نمی شود. تصمیمی که برای شهر یزد گرفته می شود تصمیمی است جهانی با اثراتی جهانی. جهانی که متشکل از ادیان و مذاهبی گوناگون می باشد، بخوبی شاهد چگونگی رویارویی و تصمیم گیری اکثریت مسلمان با اقلیتهای دینی خود در کشورمان می باشد. هنگامیکه کشوری با اکثریت مسلمان به اقلیتهای مذهبی خود بی توجهی می کند، توانمندیهای آنان را نادیده می گیرد، شعور اجتماعی اکثریت مسلمان را در انتخاب یک فرد غیر مسلمان نادیده می گیرد، آنگاه چگونه می توانیم از برخوردهای نا عادلانه در کشورهایی که اکثریت مردم آنها مسلمان نیستند با اقلیت مسلمان آن کشورها انتقاد نماییم و از حقوق اقلیت مسلمان آن کشورها دفاع کنیم؟

 - آقای باقری در جایی دیگر از هواداری زرتشتیان از محمود افغان در حمله به ایران  می گوید. این در حالی است که اگر از نظرتاریخی چنین رویدادی صحت داشته باشد خود چنین نگاه به اقلیتها زمینه ساز چنین رویکردی از سوی اقلیتها می باشد. هنگامیکه شما بخشی از مردم کشورتان را در برنامه ریزی برای استفاده از توانمندیهایشان کنار می گذارید با دست خودتان آن بخش از مردمتان را در سینی طلا می گذارید و به بیگانگان تسلیم می نمایید تا آنها با وعده بهره برداری از توانمندیهای اقلیتها، اقلیتها را به خدمت خود درآورند.

 - آخرین نکته ای که در فرمایشات جناب باقری وجود دارد و بخوبی مشخص است، اهانتی است که در جای جای فرمایشات ایشان وجود دارد. اهانت ایشان نه به زرتشتیان بلکه به مسلمانان می باشد. مسلمانانی که بشدت نا امید و تاثیرپذیر از غیر مسلمانان می باشند. مسلمانانی که روحیه کار دسته جمعی با غیر مسلمانان ندارند و نمی توانند از توانمندیهای غیر مسلمانان در بهبود جامعه اسلامی خود استفاده کنند. مسلمانانی که بسیار ترسو هستند و روحیه ای ضد اجتماعی دارند، بطوری که از کار کردن با غیر مسلمانان در محیط کار خود واهمه دارند. آیا چنین نگاهی به مسلمانان و معرفی مسلمانان به این شکل به جوامع غیر مسلمان غیر از اهانت به مسلمانان فایده دیگری دارد؟ آیا براستی مسلمانان چنین ترسو، حقیر و ضد اجتماعی می باشند؟ آیا مسلمانان عاجز از بهره گیری غیر مسلمانان در جهت ساختن جامعه خود می باشند؟ و آیا براستی جوامع غیر مسلمان در ترسیدن از مسلمانان و مسلمان هراسی صاحب حق می باشند؟ 

اینجا است که بایستی فرمایش حضرت علی(ع) را قاب طلا بگیریم، از خودمان بیشتر از دیگران بترسیم و از برخی تصمیمات خود به خداوند پناه ببریم.

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا