زندگی بشر پس از عبور از دوران غارنشینی و به وجود آمدن روستاهای بشری در کنار رودها و مراکز دارای آب به یک زندگی جمعی تبدیل شد دوران گذاری که بشر مجبور بود جهت این اجتماع تن به یک سری مقررات محدود کننده بدهد و از آزدی های فردی در برابر آزادی اجتماع چشم پوشی کند به گفته دیگر حکومت یا به قول فلاسفه این بد ضروری را بپذیرد.
با تشکیل حکومت ها میباسیت قوائی تشکیل گردد و در راستای خدمات این قوا و ارگان ها هر یک نامی را یدک میکشیدند و وظایفی برایشان تعریف می شد شاید یکی از قدیمی ترین دستگاه ها که مسئول امور شهری گردید همان بلدیه ها یا شهرداری ها بوده باشند که مسئول امور شهر و سر و سامان دادن شهر و شهر نشینی باشند.
شهرداری ارگانی است که با توجه به تعریف سازمانی خود مسئول شهر است. از ساخت و ساز شهروندان را زیر نظر دارد تا مبلمان شهری و فضای سبز و زیبا سازی و نظافت شهر و اگر شهردار یک منطقه با آشنائی به وظایف خویش درست مدیریت نماید آن شهر را با کمک شهروندان و سیاست های تشویقی و تنبیهی خود به شهری زیبا و پر رونق تبدیل میکند و اگر شهرداری ها که امروزه دیگر چون شعب بانک ها در هر منطقه ای از شهر یک شعبه دارند به وظایف خود عمل نکنند شهری فاقد اصول شهری و شهر نشینی به وجود خواهد آمد.
در زیبا سازی و روش ساخت ساختمان ها، سازمان های دیگر نیز دخیل میباشند و در این مرز و بوم نظارت و اجرای ساختمان و نما نیز با تدبیر و مشورت و نظارت آن ها سر و سامان میگیرد اما در یزد بسیار جالب است. ساختمان سازی و خانه داشتن فقط یک چهر دیواری است با سقف و چند عدد درب. نه در فکر استفاده از نور هستند و نه هوا؛ نه فکر استفاده از فضای ساخته شده. نه مردمی که میخواهند از آن استفاده کنند.
در همسایگی ما در محله ای نسبتا خوب یزد خانه ای در حال احداث است که جدا آدم از خودش سوال میکند این مرد چگونه و برای چه این خانه را میسازد. اگر جهت استفاده آدمی است که باید فکر آسایش انسان هایی که در آن زندگی میکنند نمود.
طبقه دوم این منزل مسکونی با حدود یکصد و بیست متر زیر بنا فاقد یک پنجره و نورگیر است. یعنی این بنده خدا از سمت ورودی زمین(نما) چند پنجره گرفته است و در پشت ساختمان حتی یک روزنه جهت تردد هوا نیز استفاده ننموده. زمینی که با یک نقشه درست، واقعا به خانه ای زیبا بدل میشود و در روز در اتاق ها و سرویس بهداشتی و آشپزخانه اش حتما باید در  لامپ روشن کرد تا چشم شما ببیند. پله ای که در راه استفاده این طبقه دوم است از درب کوچه به صورت مستقیم و با خیز پله حدود بیست سانتی متر است که آدم جوان سالم را به نفس نفس خواهد انداخت چه رسد به پیرزن یا پیرمردی؛ اگر خبواهد از این خانه استفاده کند. گیرم این فرد از لحاظ ساخت و ساز هیچ گونه تجربه ای ندارد. گیرم شرایط ساخت و ساز را نمیداند و بنایی هم که این خانه را میسازد از برادران مهاجر افغانی است که اصولا فکرش را با این مسائل مشغول نمیکند اما کسانی که مسئول شهر و شهرسازی اند کجا هستند؟
چگونه است که این همه درباره ی مصرف انرژی و استفاده از آن سخن گفته میشود اما در شرایط ساخت و ساز منازل مسکونی هیچ یک از این شرایط دیده نمیشود. جدا اگر مسئولی با وجدان تکیه بر صندلی مسئولیت میزند باید بداند اگر در زمان تصدی او چنین خانه ای ساخته میشود هر گونه خطری در آینده متوجه انسان های مقیم در آن شود به گردن اوست.
اگر پیرزن یا پیرمردی از این پله سقوط کرده و جان به جان آفرین بسپارد خونش به گردن اوست و هزاران ضرر و کمبود دیگر که امکان دارد با یک لرزش مختصر خانه های یزد را بر سر افرادش فرو ریزد چرا که مالک فقط در فکر استفاده بردن است و بس زمین را گود نموده و از روی خاک آجر را چیده، سقفی بر آن میزنند. نه شناژی، نه اصول ایمنی و نه فکری درارتباط با انرژی و استفاده آینده از این ساخت و ساز
جدا مسئول این شرایط کیست؟

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا