سید علی فراز - مدیر مسئول دو هفته نامه اندیشه یزد

سید علی فراز - مدیر مسئول دو هفته نامه اندیشه یزد:

"دولتمردان از دو قطبی کردن جامعه با شعارها و دعواهای سیاسی پرهیز کنند؛ جناح بندیهای سیاسی اشکالی ندارد اما نباید جامعه را به دو قطب تبدیل کرد زیرا این کار موجب دل زدگی و خستگی مردم و شکننده شدن محیط جامعه می شود " « پرهیز از دو قطبی کردن جامعه» یکی از توصیه های ۱۵ گانه رهبر معظم انقلاب به دولتمردان در دیدار ۵ شهریورماه ۹۳ بود.

هر چه به زمان انتخابات نزدیک تر می شویم بعضی گروه های سیاسی اصرار بر کوبیدن طبل تو خالی دو قطبی و اختلاف دربین افراد جامعه دارند ، برخی بازیگران سیاسی که حیات، دوام و قوام خود را در قطبی سازی جامعه می بینند و فکر می کنند رمز فعال شدن پایگاه اجتماعی شان در همین دوگانه سازی است و امید دارند تا به جای داشتن برنامه ای مشخص، با تخریب رقیب به کسب رای و فتح کرسی های قدرت دست یابند باید توجه داشته باشند دو قطبی سازی یا به عبارتی ایجاد فضای تقابل صدمات جبران ناپذیری را متوجه اتحاد جامعه می کند و جرقه ای برای تفرقه و چنددستگی اجتماعی می شود که علیرغم تحمیل خسارتهای سیاسی به جامعه، بستر نقش آفرینی سیاسی را برای تمام گروهها از بین می برد و به زیان تمام نخبگان و جامعه ایران خواهد بود. همچنان که در انتخابات سال ۸۸، بازی دوقطبی سازی انتخابات زمینه ساز ناامنی و مناقشاتی شد که روند و نتایج انتخابات را زیر سؤال برد و به درگیری بی سابقه ای انجامید که حماسه بزرگ ملت در ۲۲ خرداد را تلخ و ناگوار نمود.

تجربه دو قطبی کردن جامعه بویژه در زمان انتخابات در گذشته ملموس بوده است و امروز نیز جریانی خاص در سایه سیاه نمایی علیه نظام و ایجاد دو قطبی واهی و ترس موهوم در مردم، به خیال خود در پی جلب اعتماد عمومی و کسب کرسی های بیشتری از قدرت است و به اصطلاح برای فتح سنگر به سنگر گام بر می دارد. قطب بندی هایی که ساختگی است و مبتنی بر واقعیتهای جامعه شکل نگرفته است.از سویی مدافعان و طراحان دو قطبی سازی، بیش از آنکه برنامه ای برای اداره کشور داشته باشند، بر رویکرد نفی و نقد قطب مقابل تأکید دارند.

مدتی است به این موضوع فکر میکنم که شاید نسبت به سالیان دورتر ، در شهرمن دیگر چیزی باقی نمانده به آن افتخار کنم

در زمانی نچندان دور مردم یزد درکمال صفا و نجابت باهم زندگی میکردند، به حق الناس و احترام به حقوق یکدیگر توجه خاصی داشتند ، مردم و مسئولان باهم همدل و همراه بودند ، این همه دیوار بین شان نبود ، مردم به مسئولان شهرشان ایمان داشتند که هرکس کار خودش را انجام میداد ، اصلا سیاست دست اهلش بود ، کشاورزی دست کشاورز و کارمند هم فقط کارمندی میکرد ، آب و زمین و هوا بسیار بود و هر کس به سهم خود قانع بود و کسی جای دیگری را تنگ نکرده بود، اصلا مردم نمیدانستند چند دستگی و خودی و غیرخودی یعنی چه ، اصلأ حرفی از یارانه نبود ، مسئولان ما کار را برای مردم و خدا انجام میدادند نه برای صفحه اول رسانه ها و دل خوشی بعضی پایتخت نشینان ، از سر و روی شهر من سادگی و صداقت می بارید . اما ... نمی دانم چه گذشت که مردم و مسئولان و جوانان و دانشگاهیان و نخبگان شهرمان دربعضی موارد تنها به تقلید از پایتخت نشینان ، به تقلید از بعضی رسانه ها ، به تقلید از چپ و راست گفتن های عده ای از بالانشینان ، یزد و مردم نجیبش را قربانی کرده اند ، موضع گیری های ما تقلیدی شده است و چنان مسایل را رصد می کنیم و به تحلیل می نشنیم و شب و روز در فضای مجازی گفتگوهای صرفأ سیاسی را دنبال می کنیم انگار ما دانای علم سیاست و اقتصاد هستیم! و گاهی مواقع بعضی شایعات را بدون بررسی درست بودن آن به سرعت نور در جامعه منتشر می کنیم ! و خوشحال و مسرور از اینکه اطلاع رسانی کرده ایم ! در بسیاری موارد شاهد بداخلاقی هستیم غافل از اینکه با دست خودمان داریم تیشه به ریشه ی صلح اجتماعی و فرهنگ جامعه و ارزش های والای نهفته در لایه های اجتماعی این مردم می زنیم ، انگار یادمان رفته تا دیروز همه دوست و برادر بودیم و اجداد نیاکان ما در صلح و صفا درکنار یکدیگر زندگی میکردند ، سیاست زدگی چنان بلایی برسرما آورده که یادمان رفته همین برادر بسیجی که حالا دانشجویان به اصطلاح چپ با ژستی روشنفکرانه به حالت کنایه به او لقب دلواپس یا تندرو میدهند تا دیروز هر دوی آن ها در مدارس همین شهر مثل دوتا برادر روی یک نیمکت نشسته بودند و آن برادر بسیجی هم یادش رفته همان دانشجویی که حالا از نظر او مشکوک به فتنه و نفوذ است همان یار دبستانی اوست ، ما باید باور کنیم متاسفانه عده ای از ما اسیر سیاست بازان و سیاست زدگان منفعت طلب شده ایم ،البته جا دارد یادآور شویم ما نیز به حزب و کارتشکیلاتی برای پیشرفت معتقدیم اما با حزب زدگی مفرط و سیاست زدگی مخالفیم ، در شهری که هنوز صدها راه نرفته و هزاران کار ناتمام وجود دارد و عطش ، بیکاری و گرانی همچنان جولان می دهد، ما حق نداریم وقت و انرژی و اعتماد جامعه را صرف حزب بازی و سیاست زدگی به تقلید بعضی مرکز نشینان خواب زده کنیم و بی تفاوت به آینده شهر و فرزندانمان باشیم . این فاجعه است که فضای مجازی و بعضی رسانه ها تبدیل به محفلی گرم برای تخریب یکدیگر و پروژه چند دستگی کردن مردم شده است ، هنوز دیر زمانی نمیگذرد از آن روزها که درشهر یزد همه مردم پشت و پناه یکدیگر بودند و مسئولان هم اندک اختلافات خود را پشت پرده نگاه میداشتند و خبری از بداخلاقی های سیاسی نبود و مسئولان برای نشاط و بالندگی جامعه خود را فدا می کردند و هر از چندگاهی با سر و صدا همدیگر را یکی به برگزاری کنسرت و دیگری به تشنج در نماز جمعه محکوم نمی کرد ! در سالیان نه چندان دور درشهر من آنقدر گذشت و فداکاری وجود داشت که ریش سفیدان و بزرگان فامیل اختلافات را حل میکردند و کسی راه دادگاه نمیدانست . اما حالا نه تنها از آن احساسات پاک خبری نیست و کم رنگ شده بلکه از گوشه و کنار شنیده میشود که بعضی ها بر علیه یکدیگر پرونده سازی میکنند ، حتی دانشجویان و جوانان هم که روزگاری با همسالانشان دوست و رفیق بودند حالا براساس خط و مشی سیاسی با یکدیگر رفاقت و رقابت میکنند و بین خودشان دیوار نامرئی خودی و غیرخودی کشیده اند ، این تغییر و تحولات عجیب انسان را نگران میکند ، نگرانمان میکند زیرا سیاست زدگی به عمق زندگی مردم نفوذ کرده و مثل موریانه داشته های ناب انسانیت و اتحاد را دارد می جود و نابود می کند؟ اگر به دنبال دلایل این سیاست زدگی باشیم قطعأ به یک جواب واحد نمیرسیم اما مهمترین مسأله ای در این رابطه میتوان به آن اشاره کرد ، تأثیرات کلان کشوری بر خرده نظام های اجتماعی است.در ایران مردم از سیاست زدگی جامعه گلایه دارند و معتقد هستند تمام ساحت زندگی ایرانیان درگیر سیاست و سیاست زدگی شده است. احتیاج به جستجو زیادی هم نیست با نگاهی کوتاه به مشکلات اجتماعی ایران که این سالها درگیر سیاست شده است میتوان به عمق فاجعه پی برد.

سیاست زدگی در ایران نه به مثابه تعریف مثبت علما و برخی دانشمندان از سیاست است بلکه بیشتر جنبه منفی آن را در بر میگیرد. در ایران امروز ما سیاست دقیقا علم قدرت است و نگاهی با محوریت "يا با ما يا عليه ما" می باشد.

نیکولو ماکیاولی که نظراتش در مورد سیاست به « ماکیاولیسم» مشهور شده است در کتاب خود شهریار، هدف عمل سیاسی را دستیابی به قدرت میداند و بنابراین، آن را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمیداند و در نتیجه به کار بردن هر وسیله ای را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز می شمارد و بدین گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا میداند.

در سپهر سیاست ایران برای عده ای دستیابی به هدف، وسیله را توجیه میکند. آلودگی هوای این روزهای تهران را ببینید. موافقان دولت به خاطر منافع سیاسی خود سعی میکنند از آن عبور کنند و مخالفان این آلودگی را چنان بزرگ میکنند که گویی تنها مشکل کشور است. درست در دولت قبل این معنا برعکس بود. منتقدان امروز ساکت بودند و مخالفان فریاد وا اسلاما سر میدادند. کسی نیست به اینها بگوید آلودگی هوا فریاد سیاسی نمیخواهد. این مشکل باید با همفکری کارشناسان و اتحاد دستگاههای مسئول حل شود.

مسکن مهر نمونه دیگر این معناست. اختلافات سیاسی دو جریان فکری باعث شده است مردم در این میان قربانی سیاست زدگی شوند. شاید کسی باید به مسئولان بگوید درست هر چند به نظر شما طرح مسکن مهر و نحوه اجرای آن غلط بوده است اما باید به خاطر مردم هرچه زودتر اشتباهات و مشکلات این طرح حل شود و خانه ها به مردم تحویل داده شود. مردم نباید قربانی سیاست زدگی شوند.

مجلس شورای اسلامی و شورای شهر وظیفه ساماندهی و قانون گذاری امور کشوری و شهری را عهده دار هستند . این بدین معنی است که باید متخصصین وارد این گود شوند. رقابتهای سیاسی اما باعث شده است این مراکز حساس تبدیل به محفلی برای رقابت دو جریان سیاسی کشور شود. دو جریان سیاسی حاضر هستند برای این که کرسی های بیشتری را در اختیار بگیرند افرادی که حتی تخصص لازم در امور محوله ندارند ولی همفکر آنها هستند را، راهی و حمایت کنند تا تنها رقابت را از طرف مقابل ببرند و کاری به مشکلات مردم ندارند!!

از این نمونه ها فراوان است که مردم خود بهتر آن را درک کرده اند و آگاه هستند. بیماری «سیاست زدگی» درد امروز جامعه ایران است. بیماری که اخلاق، انصاف و انسانیت را قربانی کرده است. بهتر است فکری برای درمان این بیماری کرد. سیاست زدگی متاسفانه در نهادهای حاکمیتی رشد پیدا کرده است و در حال تسری پیدا کردن در عموم جامعه است. این سیاست زدگی اگر ادامه پیدا کند باید منتظر مشکلات جدی در کشور بود.

سید علی فراز

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا