اکبر یزدانی:زمان میگذرد و ما در گذراندن آن ناچار. چه بخواهیم چه نخواهیم گذر عمر تجربه ای است که گریزی از آن نداریم و هرگز نمیتوانیم زمان را متوقف نمائیم. آدم است و یک دوره کوتاه شکل و شمایل آدمیت با ودیعه ای که خداوند به او ارزانی داشته است. عقل، عشق، استدلال و زبانی که با آن از این مواهب استفاده نماید و افکار نیک و بد خود را به جامعه اش، مردمش و جهان خاکیش که زمین باشد ارائه کند. انسان هایی پا میگیرند که صبر بسیار فلک بوده تا مادر گیتی چنین نخبگانی به بشریت هدیه دهد.
انسان هایی که نیکی و نیک اندیشی و نیک زبانی را سرلوحه کار خود قرار میدهند و چراغی میشوند فرا راه بشر. با گفته ها، افعال و آنچه از خود باقی میگذارند.
از پیامبران الهی که مبعوث خداوندند تا انسان های صالحی که وجود آنان باعث بهتر زیستن بشر است. از سقراط و بقراط و جالینوس گرفته تا برسد به کوروش و ابوریحان و فارابی و حافظ و سعدی و هزاران هزار معلم دیگری که در تعلیم بشر شمع بشریت بوده اند و نام بردنشان در مثنوی هفتاد منی نیز نگنجد. معلمینی که گاهی جان بر سر آموزش آدم نهاده اند و احترامشان به بشریت واجب. همه ی آنان کره ی زمین را وطن خویش دانسته اند یعنی افکاری جهان شمول داشته اند و گفته ها و رفتارشان برای اصلاح نوع بشر بوده است. در مدتی که خالق آنان را در این هیئت و هیبت آفریده خواسته اند درجهان پیرامون خود اثر گذار باشند؛ آن هم اثری نیک که به طبع از اندیشه ای نیک سرچشمه میگرفته است.
خداوند با کلام و قلم حجت را بر بشریت تمام میکند. کلام نیک و قلم که بدان قسم میخورد و کاتبینی که افتخار به دست گرفتن این مقسوم خداوندی را به دست می آورند.
نویسندگان و قلم بدستانی که موجب ماندگاری افکار نیک گذشتگان خویش برای آیندگان خواهند بود. آنان بازتاب دهنده افکار نیک بشرند و زنده نگه دارنده نام نیک ماضی.
کار قلم به دست انتقال است. کسی ادعای ساختن مدینه فاضله را ندارد چون توانش در حد افکار بشر گذشته و امروزی نیست اما با انتقال افکار بزرگان نیک اندیش به جامعه میتوان انسان ها را به جامعه ای آزاد و جایگاهی آباد نوید داد اگر ....؟
اگر صداقت پیشه سازیم و آدمیت و آدمی را درک کنیم. انسان باشیم و انسانیت انسان های نیک اندیش را انتقال دهیم. هر رسانه، نشریه، مجله و کتاب رسالتی جز این نخواهد داشت که آدمی را به آینده ای روشن نوید دهد و خود پایگاه امید امیدوارانی گردد که آرزوی آزادی و آبادی دارند.
نشریه خاتم یکساله شد. نمیتوانست نشود، چون گذشت زمان را نمیتوانست متوقف کند و امیدواریم سال های سال نظاره گر گذر زمان باشد تا دهه ها و قرن ها.
اما در یکسال چه اثری بر پیرامون خود داشته است؟انتظار کاری بزرگ از نوپایی در شهرستانی کوچک خلاف عقل است. ماهنامه خاتم در حد و اندازه و جایگاهش اگر بخواهد بماند، اگر بخواهد بدون تغییر ادامه دهد باید بر او ایراد گرفت. مقتدای ما کسی است که دو روز مثل هم را برنمیتابد و اگر کسی دو روزش مثل هم باشد او را مسلمان نمیداند. پس یکسالگی این نشریه نوپا را به دست اندرکاران آن تبریک و امیدواریم هر روز و هر لحظه در جهت پربار تر شدن و کاوشگر تر شدنش قدم بردارند. از اجتماعی که این نشریه به نام آن ها رقم میخورد باید انتظار داشت که هر گونه حرکتی در بهتر و پربارتر شدن نشریه خودشان میتوانند انجام دهند دریغ نکنند چون نیاز جامعه خاتم و مردم فهیم این منطقه داشتن نشریه ای مستقل است که پابرجا بودنش را آرزومندیم.
با احترام

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا