ایمیل:shirekhofteh@gmail.com
یادم می آید در دوران مدرسه در کتاب ها می خواندیم «معلمی، پیشه ی انبیاست»، و چه خوب بخاطر دارم در «کتاب دینی» خواندم «پیامبر اکرم (ص) بر بازوان کارگری بوسه زد». روزهایی که گذشت، پاسداشت این دو قشر بود. در «جامعه ای دینمدار» با حاکمیت «دولت اسلامی» انتظار می رود، اقشاری که در متون دینی درباره شان چنین توصیفاتی شده، اگر نه از «حق ویژه»، که دستکم در حد دیگر اقشار متوسط جامعه زندگی کنند و بلحاظ مادی و معنوی از وضعیت مطلوبی برخوردار شوند، اما آیا براستی چنین است؟ آیا آموزگاری که بعد از مدرسه، مجبور به مسافرکشی، شاگردی در حجره ای در بازار و
حتا بنایی ست، وضعیت مطلوبی دارد؟ وقتی آموزگاران به وضعیت خود اعتراض می کنند و بجای توجه به خواست های بحق شان، روز روشن کتک می خورند، زندان می روند و از کار اخراج می شوند، دیگر می توان از «منزلت»شان سخن گفت؟ اصلن کسی رو دارد به این عزیزان، روزی از سال را تبریک بگوید؟ من که نمی توانم چیزی بیش از خسته نباشید بگویم، چون در سالی که گذشت چه اتفاق مبارکی برای معلم و کارگر زحمت کش میهن خسته ی مان رخ داده است که بتوان به آنان تبریک گفت؟ دست هایی آلوده، بطور قاچاق شکر وارد می کنند (بسیاری معتقدند که می دانند سر نخ این مافیا به کجاها وصل است)
کارخانه های تولید شکر ورشکست می شوند و کارگران هفت تپه ی خوزستان سر زبان ها می افتند. تصور می کنید دولتی که داعیه ی اسلامی بودن دارد چه کرده است؟ علی القاعده باید، با توجه به حرکت نمادین پیامبر اکرم، یقه ی مافیا را گرفته ، به داد کارگر می رسید اما چنین شده است؟ بسیاری دیگر از موسسات تولیدی مان دقیقن سیکل هفت تپه را طی کرده اند. مافیایی قدرتمند کالا وارد می کند، تولید کننده ی داخلی ورشکست شده و کارگران به خاک سیاه می نشینند ، کارگران در واکنشی بسیار طبیعی اعتراض می کنند، اما بجای مافیا و مدیران ناتوان، کارگران تنبیه می شوند، مورد 
....... می افتند! راستی اکنون اسانلو کجاست اینروزها کسی خبری از او گرفت ماندیداهای داعیه دار اصلاح طلبی و حتا اصولگرایان معترض به حاکمیت چرا ساکت اند نظرشان چیست؟ مگر اسانلو و امثالهم چه گفتند، گناه شان چیست؟ در این روزها چه تعداد کارگر به وضعیت شان معترض بودند و اعتراضات شان را ابراز کردند؟ اکنون چه تعداد از کارگران و معلمان میهن مان، .....؟ چگونه می توانیم به شما کارگران عزیز میهن که بازوان جامعه هستید و به شما معلمان از سطح زیر دبستان تا اساتید دانشگاه که پرورش دهنده ی مغز جامعه اید تبریک
و شادباش بگوییم؟ مگر شاد هستید ، یا امر مبارکی برای تان رخ داده که تبریک گویی مسما و معنا یابد؟ فقط می توان گفت: عزیزان خسته نباشید، و خطاب به حاکمیت فریاد زد: باید بطور اساسی رویکردتان را نسبت به معلمان و کارگران تغییر دهید. خجالت آور است، وقتی ...... شدن معلم و کارگر تیتر خبرگزاری ها می شود به آفریدگار سوگند جامعه باید از شرم سرش را پایین اندازد، و اگر نمی خواهد زیربار شرم رود، باید سرش را بلند کرده به وضع موجود........ اکنون بدیهی ترین خواست جامعه برای خلاصی از شرم می تواند این باشد، هر چه سریعتر، همین امروز، کارگران و معلمان
دربندی که در پی احقاق حقوق حقه ی شان بودند را رها سازید.

یزدفردا

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا