علی کریمی: «در فوتبال ایران باید انتظار هرچیزی را داشت!»

رضا بردستانی" شماره ی هشت(8) همیشه دوست داشتنی ایران-«علی کریمی»- 13 سال قبل و در مصاحبه ای جنجالی با هفته نامه ی«تماشاگران»(26شهریورماه1380)حرف هایی زد که هنوز هم تازگی دارد. او در آن مصاحبه از مباحثِ مختلفی سخن به میان آورد اما دو جمله ی او همیشه در یادها می ماند؛ یکی این که:«خدا علی دایی را بغل کرده!» و دیگر این که:«در فوتبال ایران باید انتظار هرچیزی را داشت!»

علی دایی را نخستین بار با لباس بانک تجارت به یاد می آوریم. سه سال بعد علی دایی به یکی از مهره های سرشناس و همیشه خبرسازِ فوتبال ایران مبدّل شد. حضور در لیگ ایران، قطر، آلمان و دوباره ایران. حضور در جام جهانی و رسیدن به رکورد افسانه ای 109گل ملّی همان چیزهایی است که همگان معتقدند رسیدن به برخی رکوردها و افتخارات علی دایی تقریباً غیر ممکن است.

این روزها همه جا حرف از برکناریِ هنجارشکنانه و غیرِ متعارفِ علی دایی از سرمربیگری تیم فوتبالِ پرسپولیس است؛ از سایت های معتبر گوگل و یاهو گرفته تا سایت فیفا و کنفدراسیون آسیا، از شبکه های پربیننده ی ماهواره ای تا همه ی رسانه های داخلی(اعم از دیداری و نوشتاری)و این یعنی علی دایی همچنان یک«متفاوتِ تمام عیار» در این فوتبال است حتی اگر در هفت بازی، دو برد، دوتساوی و سه شکست را تجربه کرده باشد، حتی اگر یکی از ضعیف ترین نتایج تاریخ باشگاه پرسپولیس را در کارنامه ی او یادداشت کرده باشند، حتی اگر تمامی پیشکسوتانِ سرخپوشانِ تهرانی منتقد و مخالفِ تمام قدّ ِ او باشند...

از همه ی واکنش های دیده و شنیده شده که در گذریم این جمله ی علی دایی برای خودِعلی دایی، این اسطوره ی تکرار نشدنی فوتبال ایران بهترین نسخه ی و شفاف ترین راهکار است:«افتخار می کنم یکبار توسط احمدی نژاد و بار دیگر توسطِ وزیر برکنار شدم!»  برکناری توسط احمدی نژاد را رئیس فدراسیون با هزار اکراه و بعد از گذشتِ چندین سال تأیید کرد شاید برکناری توسط وزیر نیز چند سالِ دیگر تأیید شود اما نکته در جایگاهی است که علی دایی آن را با سختی، جدیّت و پشتکاری مثال زدنی به دست آورده است. 

برکناری مربی ای که نتوانسته باشد توقعاتِ هواداران را برآورده سازد چندان عملِ عجیب و شاقّی نیست اما وقتی آن مربی علی دایی برترین گلزن جهان باشد، کار اندکی پیچیده خواهد شد. در هیچ کجای دنیا برکناری مربی ای که بعد از هفت بازی تنها هشت امتیاز کسب کرده باشد، تفاضل2- گل های زده و خورده اش را نمایش دهد و سکوها هر لحظه به سمتِ التهاب کشانیده شود حق هر تیمی است اما وقتی نامِ آن مربی علی دایی باشد حتی واکنش ها نیز رنگ و طرحی دیگر به خود می گیرد.

چه آن روزی که با دستور مستقیمِ احمدی نژاد حکم برکناری علی دایی صادر شد و چه این روزها که وی اعتقاد دارد وزیرِ ورزش و جوانان حکم به برکناری او داده است همه چیز به نفعِ او تمام شده است یعنی در عین حالی که برکناریِ او امری طبیعی می نمود اما اتفاقاتی رُخداده است که کفه ی خوش شانسی را به طرف علی دایی سنگین تر کرده است و این همان نکته ای است که علی دایی نباید از آن غافل شود.

علی دایی مردی است از جنس فوتبال، دیر یا زود به مستطیل سبز باز خواهد گشت- حال با پرسپولیس یا با هر تیمِ دیگر- اما آن چه می تواند این دو برکناری را به عنوانِ دستآوردِ ارزشمندی در کوله بارِ تجربیاتِ گرانبهای او جای دهد ادامه ی مسیر و تغییر برخی رویکردها است. یک روز قبل از همه ی این اتفاقات، روزنامه ی ورزشی«گل» از قولِ علیِ دایی چنین تیتر زده بود:«هروقت خودم بخواهم می روم!» هرآن کسی که با الفبای فوتبالِ حرفه ای آشنا باشد می داند این حرف نمی تواند ادعای یک مربی بین المللی، حرفه ای، و یک چهره ی شناخته شده در سطح جهانی باشد. چه علی دایی این حرف یا شبیه به این حرف را زده باشد یا نه باید پذیرفت این جمله چندان با روحیّاتی که از او سراغ داریم بیگانه نیست، پس مبنا را بر این می گذاریم که این حرف را علی دایی زده است و همین جمله شاید حلقه ی مفقوده ی چرخه ای باشد که منتهی به آن گونه برخورد با سرشناس ترین چهره قوتبال ایران شد. علی دایی در بازگشتی دوباره به عرصه ی مربّیگری باید بپذیرد در هر سطحی که قبول مسئولیت می کند باید یک حرفه ای تمام عیار باشد. برخی اوقات خواستنِ حتی علی دایی نیز ملاکِ برخوردها نیست. علی دایی باید بداند فوتبال همین است، بی رحم، خشن و غیر قابل پیش بینی! 

منبع: روزنامه شهروند


  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا