این شنیدستم که مردی قهرمان           رخت بربست و شد از دیده نهان

مردی از جنس صفا، نسل رسول          هرچه کرده، نزد حق باشد قبول

مردی از نسل امیر المومنین                  شد فدای شهر دارالمومنین

او شکیبی بود با روحی شکیب            جمله ی شهر طبس را او طبیب

او برای شهر، یک اسطوره بود             گر نبود، این شهر یک ده کوره بود

دردها را دیده و گردیده بود              بهر هر دردی دوایی دیده بود

درد محرومیت و فقدان آب                زلزله شهر طبس کرده خراب

درد را چون دید و درمانش بیافت       بی مهابا سوی درمانش شتافت

حال، محصول تلاش و رنج او             در شب قبرش، بود چون گنج او

از میان آن خراب آباد، شهر              سر بر آورده یکی، آباد شهر

سد نهرین و کریت و دره بید             از قطار و صنعت و هرچه که دید

از هواپیما و سیمان و زغال                آبهای شرب و خط انتقال

لیک جمعی بی مروت، خوار، بد         میزدندآن مرد مومن را لگد

از حسادت نیشتر بر او زدند                 بی ولایت، فتنه گر، بر او زدند

لیک او مانند کوهی بی صدا               جمله درد مردمان را، شد دوا

اعتنا نه بر خسان دهرکرد                   در عوض فکر نجات شهر کرد

در جواب نیش و برچسب و پلاک      بود او با دست خالی قلب پاک

حرکت او حرکتی چون موج بود        چون که در فکرش طبس در اوج بود

او همه خوبی برای شهر خواست        یاد او تا قرنها در قلب ماست

هر که در شهر طبس آبی خورد        بعد مولا نام او باید برد

هست مدیون شکیبی، جمله کس      هرکه دارد زندگانی در طبس

این شنیدستم که مردی قهرمان           رخت بربست و شد از دیده نهان

مردی از جنس صفا، نسل رسول          هرچه کرده، نزد حق باشد قبول

مردی از نسل امیر المومنین                  شد فدای شهر دارالمومنین

او شکیبی بود با روحی شکیب            جمله ی شهر طبس را او طبیب

او برای شهر، یک اسطوره بود             گر نبود، این شهر یک ده کوره بود

دردها را دیده و گردیده بود              بهر هر دردی دوایی دیده بود

درد محرومیت و فقدان آب                زلزله شهر طبس کرده خراب

درد را چون دید و درمانش بیافت       بی مهابا سوی درمانش شتافت

حال، محصول تلاش و رنج او             در شب قبرش، بود چون گنج او

از میان آن خراب آباد، شهر              سر بر آورده یکی، آباد شهر

سد نهرین و کریت و دره بید             از قطار و صنعت و هرچه که دید

از هواپیما و سیمان و زغال                آبهای شرب و خط انتقال

لیک جمعی بی مروت، خوار، بد         میزدندآن مرد مومن را لگد

از حسادت نیشتر بر او زدند                 بی ولایت، فتنه گر، بر او زدند

لیک او مانند کوهی بی صدا               جمله درد مردمان را، شد دوا

اعتنا نه بر خسان دهرکرد                   در عوض فکر نجات شهر کرد

در جواب نیش و برچسب و پلاک      بود او با دست خالی قلب پاک

حرکت او حرکتی چون موج بود        چون که در فکرش طبس در اوج بود

او همه خوبی برای شهر خواست        یاد او تا قرنها در قلب ماست

هر که در شهر طبس آبی خورد        بعد مولا نام او باید برد

هست مدیون شکیبی، جمله کس      هرکه دارد زندگانی در طبس

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا