کارلوس عزیز سلام!

نمی دانم تاکنون عبارت«چشم آبی»ها را شنیده ای یا نه؟ اصلا نمی دانم چشمان تو از فاصله ای نزدیک، آبی است، سبزاست، خاکستری است یا مثل خودمان سیاه و یا نهایتاً میشی! اما برای همگان در لا به لای افکار عمومی، شما هم یکی از آن«چشم آبی» هایی هستید که حرفه ای می اندیشد، حرفه ای رفتار می کند و حرفه ای حرف می زند.

خیلی زود فهمیدی با گروهی ساده انگار و غیر حرفه ای طرف هستی، پس برای همین رفتارهایت منطبق شد با همان ساده انگاری های غیرحرفه ای، فکر نکن نخستین کسی هست که این ساده انگاریِ غیر حرفه ای را کشف کرده ای! نه! قبلی ها هم فهمیده بودند حتی آن هایی که«چشم آبی» نبودند اما آن ها با تودر دو چیز متفاوت بودند، یا قراردادشان محکم نبود یا زیر پایشان! و تو چون قراردادت را محکم و دقیق نگاشته بودی پس معلوم بود جای پایت محکم است، محکم تر از همه ی آن هایی که قبل از تو آمده بودند. باور کن برای نخستین بار، رئیس همیشه خندان فوتبال ایران، بدجور به دیوار محکم  و فولادینی به نام کارلوس کی روش برخورد کرد و شاید باورت نشود که هیچ کس به اندازه ی او از این که قراردادت تمام شد خوشحال نیست!.

بگذار نخستین اعترافم را در همین ابتدا تقدیم کنم! زیرا قرار است چندین و چند اعتراف دیگر هم تقدیم کنم! اعتراف می کنم کارنامه ات از همه ی قبلی ها پر و پیمان تر بود، گذشته ات از همه ی قبلی ها درخشان تر و قابل دفاع تر پس یکی از دلایلی که کسانِ زیادی در برابرت عرض اندام نکردند همین بود. و دست بر قضا! دلیل این که خیلی ها برابرت عرض اندام کردند هم همین بود!

شنیده ایم برای هر سال ماندن در ایران چیزی حدود 12 میلیارد تومان طلب کرده ای! برای خودت و دستیارانت که می شود هر ماه یک میلیارد تومان! منصفانه است! تو مربی کاربلدی هستی و اگر می خواهی ماهی یک میلیارد تومان دستمزد بگیری یعنی می خواهی انقلابی در فوتبال ایران ایجاد کنی، می خواهی همه چیز را بنیادین و اساسی عوض کنی! تو آرزوهای بزرگی در سر داری اما چون حرفه ای هستی، چون حرفه ای فکر می کنی، چون حرفه ای زندگی می کنی! برای تحقق آرزوهایت دیگران باید هزینه کنند و تو اعتقاد داری ارزشت بیش از این مبالغ است که هست!

کی روش عزیز!

ایران، سرزمین ثروتمندی است، ایران کشوری است بزرگ با پیشینه ای به فراخنای تاریخ، به عمقِ فرهنگ به بلندای علم! پس مطمئن باش این مبالغ برای سرزمین مادری من، پول هنگفتی نیست! این پول به تو پرداخت بشود یا نشود، بمانی یا نمانی تو کارلوس کی روش محبوب ایرانی ها هستی و ایران مثل همیشه سرافراز و جاودانه، اما اعتقاد داریم به این سرزمین، به این مردم، به دل هایی که برایت تپید و با تو گام به گام آمدند، بدهکاری! آری درست شنیدی! بدهکاری می خواهی بدانی چرا بدهکار؟

حق داری!

دلیل بدهکاری ات آشکار است، تو دیگر کارلوس کی روش چند ماه قبل یا سال گذشته نیستی، تو، افکار تو، شیوه های تو و تاکتیک های ناب تو تا آن سوی مرزهای شکستن جلال و جبروت آرژانتین پیش رفت، اصلاً باور کن خود آرژانتینی ها هم می دانند داغ شکست از افکار کارلوس کی روش مثل کابوسی همواره آن ها را رها نخواهد کرد. پس تو حالا یک مربی سر شناس تر از همیشه ای، موفق تر، شجاع تر، و صد البته کاربلد تر! حالا چرا بدهکار؟ زیرا این مردم با تو همراهی کردند، بچه های این سرزمین دل به تو سپردند و به حرف هایت اعتماد کردند و تو از طریق فهم و توان فوتبالیست های ایرانی شده ای کارلوس کی روشی جدید با قیمتی به مراتب گزاف تر!

بگذار بازگردیم به سه بازی انجام شده در جام جهانی، بگذار مروری داشته باشیم بر بازی هایی که انجام دادیم. روی بازی نیجریه هیچ حرفی نداریم! همه چیز عالی بود. از عالی هم عالی تر! اصلا اگر صدبار دیگر هم با نیجریه بازی کنیم به خوبی آن بازی در جام جهانی نخواهد شد. بگذار پس همه چیز را از بازی آرژانتین مرور کنیم از آن شب طلایی تو، افکار تو، اندیشه های تو و شجاعتی که قطره قطره تزریق کرده بودی در عضلات بچه های خوب ایران. بگذار رو راست باشیم! تو هم با تمام توان، جرأت، اندیشه، قدرت ریسک بالا و جنتلمن بودن! در دام سندروم عدم تعویض کاپیتان گرفتار آمدی. من به اندازه ی تو تخصص ندارم، تجربه هم ندارم اما هرچه روی بازی آرژانتین تمرکز می کنم دلیلی برای تعویض دژاگه و عدم تعویض کاپیتان نکونام پیدا نکردم و همه دیدند دژآگه جنگنده تر بود، مصمم تر بود، درگیرتر و حرفه ای تر بود! نه این که آقا جواد نبود اما باور کن مثل دژآگه نبود! کاش در آن ده دقیقه ی پایانی، جواد نکونام را عوض
می کردی، دژآگه را یک خط عقب تر می کشیدی و هاشم بیگ زاده را می گذاشتی مأمور مستقیم لئونل مسی! حتی به قیمت اخراج شدن! پنالتی را از دست داده بودیم درست! باور کن آن یک امتیاز شیرین و رؤیایی را هرگز از دست نمی دادیم. جواد عوض نشد، روح شرقی او را مسحور کرد! بازی را تمام شده تلقی کرد و شد آن چه نمی باید می شد. در شبی که بچه های ایران بهترین بودند جواد اما در حد و اندازه های واقعی خودش نبود نبود که آن توپ لعنتی را لو داد! تمرکز قهرمانانه نداشت که توپ لعنتی افتاد زیر پای لئونل مسی و برای لئونل مسی یک ثانیه و یک روزنه ارزش فتح تمام دروازه های جهان را دارد. و من هنوز هم نتوانسته ام بفهمم اگر کاپیتان در زمین نبود و ما مساوی می شدیم چه می شد؟

کمی از تو مکدریم! چرا؟ خیلی ساده است:

از این که فرمانده ی بلامنازع سرزمین مستطیل سبز بودی و به صغیر و کبیر هم اجازه ی دخالت ندادی به خود می بالیم که ایران را فقط مثل تویی می توانست از زیر بار بازیکن سالاری نجات دهد اما تاوان آن مبارزه ی جانانه ات را دو نفر بد جور پس دادند! دو نفری که می توانستند در شب آخر و در جایی که تفکرات حمله ای می توانست رؤیای شیرین نخستین صعود را تعبیر کند، عصای دستت باشند! لطفا عصبانی نشو! اما بپذیر علی کریمی و سید مهدی رحمتی بهترین مهره هایی بودند که تو در بازی برابر بوسنی به آن ها نیاز داشتی! علی کریمی می توانست روح حمله را با ایجاد شکنندگی در بوسنی به تیم بدمد و سید مهدی هم جانشینی بود شایسته تا خستگی های علیرضا را التیام بخشد! کاش با تمام حرفه ای گری در مورد این دو بازیکن به گونه ای دیگر رفتار می کردی!

کارلوس عزیز!

این روزها همه جای حرف بر سر ماندن و نماندن تو است و من اما نه می گویم بمان! نه می گویم برو! چون ثابت کرده ای حرف حرف خودت و تصمیم تصمیم خودت است که به قلب و روحت فرمان می دهد اما چون به دلایلی که برشمردم به این ملت و به این سرزمین بدهکاری بمان! بمان و بدهکاری ات را در دو جامِ پیش رو بپرداز! نخست با تیم ملی ایران، قهرمان جام ملت ها شو و سپس کار نیمه تمامت را با صعود به یک رده بالاتر در جام جهانی 2018مسکو، تمام کن! این به نفع تو بیشتر از ایران است البته اعترافی دیگر! ماندن تو خیلی به نفع ایران است پس بمان و بدهکاری ات را تمام و کمال بپرداز! تو باید جام ملت های آسیا را زیر پرچم جمهوری اسلامی ایران بالای سر ببری و باید روی نیمکت ایران، هدایت تیمی را بر عهده بگیری که وارد دور حذفی جام جهانی 2018 شده است پس کارلوس عزیز بمان!

این به نفع تو است! به نفع ایران کمی بیشتر!

باور کن بعد از آن جام جهانی و با نام و آوازه ای دست نیافتنی، می توانی برای همیشه کارلوس کی روش بزرگ بمانی و خودت را برای همیشه بازنشست کنی! از خیر رکورد شکنی و حضور متوالی با تیم های مختلف در ادوار گوناگون جام جهانی بگذر! مگر بورا میلوتینویچ صرب، 5 بار حضور در جام جهانی را تجربه نکرد؟ جایگاه فعلی تو بالاتر است یا او؟ او مشهور تر و تأثیر گذارتر است یا تو؟ می دانم جنتلمن تر از این حرف هایی اما باور کن با تمام وجودم می گویم به نفع همه است، به نفع ما ایرانی ها، به نفع تو و خیلی های دیگر که بمانی و راه نیمه تمامت را تا انتها بپیمایی و کار نیمه تمامت را تمام کنی!

حالا دیگر این مردم با تمام وجود تو را پذیرفته اند! تو حالا صاحب مهربان ترین دل هایی، دارنده ی گرانبهاترین محبت ها و  تنها کسی که بزرگترین حامیان مهربان جهان را با خود همراه دارد پس بمان و در کنار این مردم روزهای خوبی را رقم بزن! 12 میلیارد! کمتر یا بیشتر برای این سرزمین ثروتمند عدد و رقمی نیست پس جایگاه خودت و اعتبار ایران و ایرانی را با این اعداد و ارقام کم و زیاد نکن! همه ی رقم درخواستی تو می شود یک یدک کش کوچک نفت خام! دو دستی تقدیم خواهیم کرد! شرط ما درک واقعیت های این سرزمین، خواست های بلندپروازانه اش و فتح قلل جهانی شدن است، شرایطی که نشان داده ای از پس برآورده کردنش بر خواهی آمد. پس بمان و یک قهرمانی سرافرازانه و یک صعود دلاورانه را با این تیمی که خودت ساخته ای تجربه کن! حالا چشم هایی نگرانِ آینده ای است که تو بنا نهاده ای، تمام کردنش فقط از تو بر می آید بمان و سبکی ماندگار به یادگار بگذار! تو آمده ای که ساختارهای بسیاری را بشکنی، فرو بریزی و بنایی زیباتر و مستحکم تر از گذشته بسازی پس ساختمان زیبایی که پایه هایش را محکم و استوار بنا نهاده ای و در حال ساختن آن هستی را نیمه کاره رها نکن!

کارلوس عزیز!

این ها حرف های از نظر تو یک شرقی احساساتی است اما باور کن تو هم روحیه ات، حساسیتت، احساساتت، قلبت، روحت و روانت شرقی است چون همه چیز را نه از دریچه ی چشمانت که از دریچه ی قلبت می نگری پس به ندای قلب مهربانت گوش فراده و بمان!

این سخن پایانی با تو نیست! با آن هایی است که خواهان ماندن و ادامه دادن تو هستند! کارلوس بماند یا نماند ساختار های ما باید عوض شود! نشان دادیم فقط ادای بزرگی درآوردن بلد نیستیم بلکه بزرگی کردن هم بلدیم، اگرچه روزهایی برای گرفتن مساوی از لبنان و یمن به نفس نفس می افتادیم اما هزاران کیلومتر آن طرف تر، آرژانتین را پیش چشم خیل هوادارانش به زانو درآوردیم آن چنان که مربی آن تیم بعد از زدن آن گل محیرالعقول تا پای سکته رفت. اصلا باور کنید راه گل زدن به آرژانتین را ما به نیجریه ای ها آموزاندیم، با ضربه ی سر دژآگه، با دریبل های پولادی، با شوت های قوچان نژاد با تهور و بی باکی تیموریان!

این سخنان با تو نیست با آن هایی هستم که در ظاهر می گویند کارلوس بماند اما زیر لب آرزویی دیگر دارند! باور کنید با رفتن کارلوس ساختار ها درست نمی شود. این مردم دیگر به مشابه کی روش هم رضایت نخواهند داد. باور کنید بزرگتر از کی روش را اگر نیاورید نمی پذیرندش پس ساختارمند فکر کنید و منیت هایتان را کنار بگذارید بیایید به این مهم فکر کنید که اگر کارلوس کی روش تمامی شرط های مالی شما را پذیرفت اما ساختارهایتان را نه آمادگی دارید حرفه ای بیاندیشید و دست به ساماندهی ساختارهای کهنه و قدیمی این فوتبال بزنید؟ حاضرید به نفع فوتبال این سرزمین، صندلی ریاست رها کرده تماشاگر و حامی بمانید؟ ساختارهایی که شما ساخته اید دیگر جوابگو نیست به این فکر کنید کارلوس بماند یا نماند بازگشت به روش های منسوخ گذشته دیگر غیر ممکن است. نخواهید بپذیریم دوباره روز از نو روزی از نو! باور کنید اگر کارلوس بگوید می مانم برخی رنگ بر چهره نخواهند داشت چون به ماندنش فکر هم نکرده اند چون ساختارهایشان اگر عوض شود آن ها  هم باید عوض شوند! توپ را به زمین کارلوس انداختن هنر نیست! هنر رو راست بودن است!  و آیا آن هایی که ما می شناسیم رو راست هستند؟

کارلوس عزیز!

کلام پایانی یک جمله ی تکراری است! تو به ایران بدهکاری! پس بمان و بدهکاری ات را بپرداز! تمام و کمال! ایرانی ها از کارلوس کی روش یک قهرمانی در آسیا و یک صعود به دور حذفی جام جهانی طلبکارند

کارلوس عزیز !

به امید دیدار!/// منبع روزنامه آفتاب یزد

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا