1- مرگ عبور آدمی است از دنیا . بدون هیچ تعلقی از دنیا .در دین ما کفنی همراهمان است و یک متر و نیم زمینی
برای دفن.در ادیان دیگر نیز کم و بیش به همین گونه با تفاوتهایی خرد.
2-بسیاری بیش از مرگ دوست می دارند محل دفنشان را تعیین کنند. طبیعی است هر کسی با توجه به علایق ، وابستگی های عاطفی ، انبوه تفکرات و ذهنیتهایش و خاطراتش محل دفن خودش را تعیین نماید.
3-یک نفر در گوشه ای از دنیا خواسته است بعد از مرگش در کشورمان دفن شود. عده ای این موضوع ساده را به سیاست پیوند زده اند. می گویند او جاسوس بوده است . می گویند گذشته خوبی نداشته است .می گویند....
4- یک جاسوس برای منافع کشورش خدمت می کند. این چه جاسوسی است که در عالم پس از مرگش می خواهد همه وابستگیهای عاطفی اش را نادیده بگیرد و در کشوری غریب دفن شود؟ کشور متبوعش از این دفن چه نفعی می خواهد ببرد؟ با دفن این فرد چه اطلاعاتی بر اطلاعات جاسوسی آن کشور اضافه خواهد شد؟
5-هر چه می خواهیم بگوییم اما یک خقیقت را نمی توانیم پنهان کنیم : ایرانیان بر روی بسیاری از ملتها و افراد شاخص بر جای گذاشته اند ،ایرانیان قوم تطاولگر مغول را ایرانی و مسلمان کردند. مسجد گوهرشاد را یک مغول بنياد گذاشت. مولوی حرفهایی را زده است که فیلسوفان دنیای مدرن افتخارشان این است که بعد از گذشت صدها سال تازه توانسته اند به اندکی از کنه معارف او را پی ببرند . حافظ و سعدی و عطار و ملاصدرا و فارابی و دهها نفر مانند اینها بزرگترین تاثیرگذاران تاریخ بشری بوده اند.
چرا می خواهیم عظمت گذشته خود را نفی کنیم ؟ چرا می خواهیم تاثیرگذاری عظیم خود بر ملتها و نخبگان دنیا را به چالش کشیم؟ از این به چالش کشیدن چه نفعی می بریم؟ چرا خواهان آن هستیم موضوع ساده ای را که عظمت ملتمان را می رساند پیچیده کنیم؟
6 - در مورد دفن ایرانشناس مزبور بزرگترها دخالت کنند . نگذاریم احساسات جزئی نگرانه باعث به چالش کشیدن عظمت ملتی شود که به راحتی هوش از سر اندیشمندان ملل دیگر می رباید. قضیه دفن ریچارد فرای را تبدیل به نواختن سیلی بر گونه خود نکنیم.
مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
شنبه 20,آوریل,2024